نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به عوامل موثر بر یادگیری بالینی در دانشکده ‏های پرستاری و مامائی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان

مقدمه: آموزش یک جریان منظم جهت کمک به افراد برای کسب دانش و مهارتی جدید می باشد. آموزش یک ارتباط دو جانبه است که ‏آموزش دهنده و یادگیرنده هر دو درآن فعال می باشند. یادگیری نیز عبارت است از فرآیند تغییرات نسبتاً پایدار در رفتار بالقوه افراد. ‏بنابراین زمانی می توان یادگیری دانشجویان را مطلوب و ارزشمند دانست که این یادگیری سبب ایجاد تغییرات رفتاری مناسب در آنان ‏شده باشد. چگونگی یادگیری در بالین می تواند روی نگرش افراد موثر باشد و از طرفی چگونگی نگرش افراد نسبت به یک موضوع هم در ‏رفتار و عملکرد آنان موثر است. از آنجا که بیشترین نگرش دانشجویان پرستاری در بالین شکل می گیرد که آن هم می تواند روی ‏عملکرد آنان تاثیر بگذارد، برآن شدیم تا نگرش دانشجویان پرستاری را در بالین مورد شناسایی و ارزیابی قرار دهیم.‏ هدف: تعیین نگرش دانشجویان نسبت به عوامل موثر در یادگیری بالینی( نقش مربی، کادر پرستاری، امکانات و تجهیزات بخش و ‏همچنین قوانین و مقررات بخش)‏ روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی با هدف تعیین نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به عوامل موثر بر یادگیری بالینی بوده و ‏ابزار تحقیق پرسشنامه ای با 42 سؤال می باشد. نمونه ها دانشجویان ترم ششم پرستاری در دانشکده پرستاری و مامایی شهید بهشتی ‏رشت می باشند.‏ نتایج: یافته ها نشان داد که 6/84 درصد نمونه ها نسبت به عوامل موثر بریادگیری بالینی نگرش مثبت داشته اند ( نگرش مثبت به نقش ‏مربی8/80 درصد- نگرش مثبت به نقش کادر پرستاری8/80درصد- نگرش مثبت نسبت به نقش تجهیزات و امکانات بخش در یادگیری ‏بالینی:4/89 درصد و نگرش مثبت نسبت به نقش مقررات و قوانین موجود در بخش: 51 درصد )‏ نتیجه گیری: با توجه به اهمیت یادگیری بالینی و داشتن نقش مهم در شکل گیری نگرش دانشجویان در جهت مثبت یا منفی لازم به نظر ‏می رسد نگرش دانشجویان نسبت به عوامل موجود در بالین بررسی گردد و با در دسترس قرار دادن نتایج پژوهش در اختیار مسؤولین و ‏برنامه ریزان آموزش پرستاری و صلاحدید آنان، عوامل مثبت تقویت و در جهت اصلاح و رفع موارد منفی اقدام و برنامه ریزی مطلوب ‏صورت گیرد تا در نهایت شاهد اثرات مطلوب آن در سیستم و جامعه باشیم.‏